Μία χήρα μάνα είχε ένα γιό. Αυτός μετά από κάποια ηλικία άρχισε να συχνάζει στα μπαράκια και μαζευότανε τα ξημερώματα στο σπίτι.

Η μάνα ήταν απελπισμένη. Δεν είχε άλλον στο κόσμο  και τρελαινότανε. Χτυπούσε το κεφάλι της, έμεινε άγρυπνη ως το πρωί  και μόλις έμπαινε το παιδί του άρχιζε κι ένα ψαλτήρι καλό… ΄

Τίποτε αυτός.

Οι γειτόνισσες της είπαν ότι υπάρχει ένα γέροντας Πορφύριος που τους είχε πει αλλά το διαβάσανε και στα βιβλία του, ότι σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να απευθύνονται στην Παναγία. Να της λένε δηλαδή, Παναγία μου μάζεψε το παιδί μου γιατί εγώ δεν μπορώ να το μαζέψω.

Η μάνα αυτή δεν είχε γνωρίσει το γέροντα Πορφύριο, αλλά επειδή της το είπαν οι γειτόνισσες, άρχισε να κάνει μετάνοιες και να λέει:
Άγιε Πορφύριε που μου είπανε, Παναγία Παρθένε, φέρε το παιδί μου.

Μήνες έκανε αυτό το έργο.
Κάποια νύχτα, ακούει το κουδούνι λίγο πριν από τα μεσάνυχτα.
Μπα σκέφτηκε, ποιος να είναι τέτοια ώρα. Το παιδί μου γυρίζει το πρωί και έχει και κλειδί και ανοίγει και μπαίνει στο σπίτι.

Βγαίνει έξω και βλέπει τον γιό της και ένα γεροντάκι που τον κρατούσε από το χέρι. Τότε της λέει το γεροντάκι:

Πάρ' το κυρά μου το παιδί σου, με ζάλισες τόσους μήνες…

Η γυναίκα έμεινε να κοιτάει. Μπαίνει ο γιος μέσα και τον ρωτάει η μάνα του:
Ποιος ήταν ο γέρος που σε έφερε;

Απαντάει το παιδί της: 
Ποιος γέρος; Μόνος μου ήρθα. ( Το παιδί δεν το είχε δει τον Άγιο).

Εκείνη τότε κατάλαβε ότι η προσευχή της έφερε το παιδί της πίσω.

Από τότε, ο γιος άλλαξε και σταμάτησε την άσωτη ζωή.

Καρπός της Προσευχής.

Πηγή: Άγιος Πορφύριος